دنیا جای بدیه ولی ارزش جنگیدن داره:)
خیلی مهمه که همه‌چیز برامون بدیهی نباشن. بزرگترین درخشش‌های علم، جایی ایجاد شد که امروز به ظاهر بدیهی دیده شد و درباره‌شون سوال کردیم، چیزهایی که قرن‌ها فکر می‌کردند پرسش ناپذیرن! چیزهایی هست که هم‌چنان وجود دارن اما دلیلی هم برای وجود داشتنشون نیست، چرا ما باید این‌قدر به این چیزها معتقد باشیم؟ (پادکست darwin's dangerous idea از گروه بی‌پلاس رو بشنوین. یک شاهکاره توی توضیح این قضیه)
«سال ٩٩ رو باید جوری شروع کنیم که خاص باشه، که همرنگ جماعت نباشیم، که خودمون باشیم. که ویسمون، صدای درونی‌مون رو بتونیم محقق کنیم.»
دنیای عادی و روزمره، دنیایی که براساس امور به ظاهر بدیهی شکل گرفته کمکی به ما نمی‌کنه. لطفا شجاع باشیم و از این امور سوال کنیم. آیا روند درست کارها همینه؟ آیا باید تا ابد ت‌های کشورها همین شکلی باشن؟ فکر می‌کنم این که از بعضی چیزهای عادی سوال کنیم، به نظر طیف خیلی خیلی وسیعی از آدم‌ها لجبازی میاد. این که با خودتون فکر کنید، نیوتن یا داروین وما درست گفتن؟ این که دین از کجا اومده، برای چی اومده؟ این که حد و مرزهای ارتباط‌ها کجا شکل گرفته؟ این که عرض قطارها چرا ١۴٣سانتی‌متر و ۵١میلی‌متر طراحی شده؟ و آیا همه این‌ها درسته؟ به نظر من چیزی شبیه بازی «یک مرغ دارم» نیست که از بچگی یادمون دادن، که حالا هرچندتا تخم بود فرقی نداره و مهم نیست! نباید فکر کنیم این عدد مهم نیست و اون سوال «چرا فلان‌تا؟ پس چندتا» رو نپرسیم!
«توانایی پرسشگری چه‌قدر می‌تونه کمک کنه به این‌که شما متفاوت باشید. این تفاوت در دنیایی که ما زندگی می‌کنیم چه‌قدر چیز گرونیه. این که صدای خودمون رو بتونیم ابراز کنیم هرچند که متفاوته. توی دنیای جدید چیزهایی امتیاز می‌گیره که متفاوته.»
سال ٩٩ رو جوری آغاز کنیم که جرأت زیستن داشته باشیم، جرأت به صحنه درآوردن خود واقعی‌مون رو داشته باشیم:)
+ صوت پادکست از کانال تلگرام دکتر مجتبی شکوری
پ.ن: این قسمت، قسمت مورد علاقه منه:))
درباره این سایت